DAG 2

DAG 2 Rondrit lac d’Estaing

Bij de term rondrit heb je het idee dat het een mooie tocht gaat worden die ons om een nog mooier meer gaat leiden. Het meer was inderdaad indrukwekkend mooi, met de granieten pieken van de Pyreneeen eromheen en de schaduwen van die bergen in het water. Wat een mooi gebied is dit!!!

Het meer ligt echter op ongeveer 1000 meter hoogte en daar moesten we dus eerst naartoe klimmen. Het was een relatief eenvoudige klim, met een aantal steile stukken onderweg van bijv. 15 %. De continue veranderingen van stijgingspercentages maakte het echter toch weer zwaarder dan onze voorzitter had beloofd. Een deel van de klim bestond op dit moment uit steentjes, dus was er angst voor lekke banden. Die bleek gelukkig ongegrond te zijn.

Na een lang stuk vals plat kwamen we bij het meer, zoals gezegd adembenemend. Op een schitterend plekje stond de ons inmiddels bekende catering klaar en door eenieder werd er gretig gebruik van gemaakt. Hierna volgde een korte afdaling waarna een lelijke pukkel volgde, de Col des Borderes. Niet lang, maar wel gruwelijk steil. Omdat de klim niet lang was is hij niet in de boeken terug te vinden, maar hij was toch voldoende uitdagend om weer menig deelnemer aan het denken te zetten: “waar ben ik aan begonnen” en “dit was toch een soort rustdag-etappe?”

Bovenop de col stond op het wegdek geschilderd BIDONS, een teken dat we de laatste keer konden bijvullen. De ondersteunende troepen stonden weer klaar voor het broodnodige vocht. Het was ongeveer 31 graden. Nadien werden we getrakteerd op een gevaarlijke afdaling vol met losse kleine steentjes. Oma Ria is, gelukkig niet hard, gevallen en door andere deelnemers weer op weg geholpen. Uiteindelijk kwamen we op een mooie D-weg en kregen we als toetje een fantastische afdaling voorgeschoteld.

Op dit moment zit iedereen weer even te chillen en worden de etappeschema’s van de komende dagen druk bestudeerd. Het begint nu hard door te dringen dat de cijfers uit de boekjes in de praktijk zeer veeleisend zijn. Zo hebben twee deelnemers vandaag de Hautacam al gedaan, hoeven ze deze later deze week niet te doen, maar één van de twee deelnemers heeft de top niet gehaald. UHMMMMMMMM.

Met Peter gaat het heel goed. Hij heeft in de eerste etappe het laatste deel van de Pont d’Espagne vier keer gedaan om mensen naar boven te helpen. Ook vandaag ging hij ‘even’ terug om Ria de helpende hand te bieden. Wat een krachtmens is dat. Ikzelf, Ricardo, heb het redelijk zwaar moet ik zeggen. Op de één of andere manier ben ik niet helemaal fit en kom ik kracht in mijn benen tekort. Ook heb ik, zeker met deze temperaturen, last van mijn nek en schouders wat doorstraalt naar mijn hoofd, Ik loop al twee dagen met koppijn en dat is niet prettig. Ik vraag me serieus af of ik alles wel ga halen, maar goed ik doe mijn best, dat moge duidelijk zijn.

Met Paul gaat het een stuk beter. Hij zit inmiddels aan verschillende vitaminepillen en dat helpt. Waar hij een paar dagen geleden volledig uitgeput was en de kracht uit zijn lijf gevloeid was komt dat nu langzaam weer terug. Gelukkig maar, zowel voor ons als voor hemzelf. Hij kan nu doen wat hij het liefste doet, zorgen voor ons.